Ch-18 : ကျိုးကြောင်းဆီလျော်စွာ စိတ်ဝင်စားမှု

"ဒီကိစ္စ မထူးဆန်းဘူးလား?"ချုစစ်ဟန်က လေးလေးနက်နက်မေး၏။

အမျိုးသမီးဟဲ ကွယ်လွန်ပြီး 6 နှစ်၊၇ နှစ်ကြာသည်အထိ ဘာလို့သေဆုံးရသလဲဆိုသည့် အကြောင်းရင်းကို ဘယ်သူမှ မမေးခဲ့၊မပြောခဲ့ပါ။

ဒါ့အပြင် ဒီနှစ်တွေမှာ အမျိုးသမီးလျိုနဲ့လုဒါဟွား တို့ သူတို့ကိုယ်သူတို့ လှည့်စားဖို့ ဘယ်တုန်းကမှရည်ရွယ်မှာမဟုတ်ဘူး။ဆိုတော့ကား လုရှန်းပျောက်ကွယ်သွားတာ ဟာ ဘာလို့ လုဒါဟွား သူရဲ့ရာဇ၀တ်မှုကို ရုတ်တရတ် ထွက်ပေါ်လာစေတာလဲ?

ပထမဦးစွာ လုနိုင်း က အမျိုးသမီးလျိုရဲ့မသမာတဲ့ရည်ရွယ်ချက်နဲ့လုရှန်းကို အန္တရာယ်ပြုဖို့ ထုတ်ဖော်ခဲ့သည်။အဖြစ်အပျက်တွေက ထူးဆန်းလွန်းသည်။

"ထူးဆန်းတယ် ?"ချုယွမ် နားမလည်ပါ။သူက ခေါင်းကုတ်၍"သခင်၊ ဘာထူးဆန်းလို့လဲ?"

ချုစစ်ဟန် က မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ အသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောပြသည်။"မနေ့က သူ့အိမ်သွားတုန်းက ရွာလူကြီးပြောခဲ့တာ မှတ်မိလား"

"ရွာသူကြီးရဲ့စကား"ချုယွမ် မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ခဏလောက် စဥ်းစား၏။သူကခေါင်းငုံ့ကာ"ဘယ်စကားလုံးတွေကို ရည်ညွှန်းတာလဲ?"

ရွာလူကြီးက တော်တော်များများ ပြောခဲ့တာ။အရာတွေ အားလုံးကို သူဘယ်လိုမှတ်မိနိုင်မှာလဲ?

"လုမိသားစုမှာသရဲခြောက်တဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ကြုံလာတော့ လုနိုင်း က သူ့လုပ်ရပ်အမှန်ကို ဆန္ဒအလျောက် ထုတ်ပြခဲ့တယ်"

"နောက်ထပ် သရဲခြောက်တဲ့ အတွေ့အကြုံတစ်ခုပြီးနောက် လုဒါဟွား ဝန်ခံခဲ့တယ်လို့လည်း မင်း ပြောခဲ့တယ်။ပျောက်ဆုံးနေတဲ့ မိန်းကလေး ပြန်လာပြီးနောက် ဒါတွေအကုန်လုံးကဖြစ်ခဲ့တာ။”

ချုစစ်ဟန် ဒီနေရာမှာ ရပ်လိုက်သည်။

ချုယွမ် အဆုံးစွန်နားမလည်ပဲ စဥ်းစားဖို့ တခဏတိတ်ဆိတ်သွား၏။"သခင်၊ဒီအဖြစ်အပျက်တွေက အဲဒီမိန်းကလေးနဲ့သက်ဆိုင်တယ် လို့ ပြောချင်တာလား။"

"ထင်တာပဲ။မိန်းကလေးလုက မလွယ်ဘူးပဲ"

ချုစစ်ဟန် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ပြတင်းပေါက်ဆီကို လျှောက်သွားသည်။သူရဲ့ပါးလွှာတဲ့ နှုတ်ခမ်းများ တွန့်နေပြီး သူ့ရဲ့အေးမြတဲ့ မျက်လုံးတွေက ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်ရှိ podocarpus ကို ကြည့်နေသည်။သူ လေးလေးနက်နက် တွေးနေပုံရသည်။

သူ့ကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲစေမယ့် ဒီမိန်းကလေးက ရွာသူကြီးပြောခဲ့တာနဲ့တော်တော်ကွာခြားတယ်။

"သူမက ကျေးလက်တောသူမလေး မဟုတ်ဘူးလား? သူမနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဘာတွေ ကွာခြားနိုင်မလဲ။"

ချုယွမ် သည် သူ့သခင် အတွေးလွန်နေသည်လို့ ခံစားမိသည်။

လုရှန်းမှာ မတူညီတဲ့ စရိုက်လက္ခဏာတွေရှိပေမဲ့ သူမက ကျေးလက်မှာ ကြီးပြင်းလာတဲ့ မိန်းကလေးပဲလေ။သူမ က ဘယ်လိုလုပ် ရူပ်ထွေးမှာလဲ?

ချုစစ်ဟန်ကအကြောင်းမပြန်သော်လည်း ကံကြမ္မာပြောင်းလဲနေသော မိန်းကလေးနဲ့တွေ့ဆုံလိုသောဆန္ဒက သူ့နှလုံးသားထဲမှာ အမြစ်တွယ်နေသည်။

သို့ပေမဲ့ အရေးကြီးဆုံးတာဝန်က လူသတ်မှုကို စုံစမ်းစစ်ဆေးဖို့ဖြစ်သည်။

ချုစစ်ဟန် ချုယွမ်နဲ့ဆွေးနွေးဖို့ နောက်ပြန်လှည့်လာ၏။

ထိုအချိန် အစေခံငယ်တစ်ယောက်ကြားဝင်ပြီးလေးလေးစားစားနှုတ်ဆက်၏။“သခင်၊သခင်မနဲ့အကြီးအကဲတို့က အဖိုးတန်ဧည့်သည်ရောက်နေလို့ အရှေ့ခြံဝန်းဆီ လာစေချင်ကြောင်းပြောလိုက်ပါတယ်။"

"ဘယ်သူလဲ?"ချုစစ်ဟန် က မေးသည်။

အစေခံက"သခင်မလေး ရှန်းကွမ်းလင်းအာ ပါ။"

ချုစစ်ဟန် နာမည်ကြားတော့ မျက်မှောင်ကြုံ့သွား၏။

မနေ့ကလည်း ရှန်းကွမ်းလင်းအာ ဒီနေရာကို ရောက်ရှိလာပေမဲ့ သူ လျိုယွဲ့ရွာကို သွားခဲ့ပြီးနောက် အစိုးရရုံးစီ အပြေးအလွှားသွားတာမို့ တွေ့ဆုံခြင်း မရှိခဲ့ပေ။သူ ညနေစောင်းမှ အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက် မဆုံဖြစ်သေး။

ချုစစ်ဟန် က"အကြီးအကဲနဲ့သခင်မကို ကျေးဇူးပြုပြီးပြောလိုက်ပါ။ငါပင်ပန်းနေလို့အနားယူနေတယ် လို့"

“ကောင်းပါပြီ!”

ချုယွမ် ပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက်ပြီး ဘေးနားက နားထောင်သည်။

ရှန်းကွမ်းလင်းအာ က တရားသူကြီးရှန်းကွမ်းရဲ့သမီးဖြစ်ပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး ထက်မြက်သော မိန်းကလေးတစ်ဦးဖြစ်သည်။

ဒါ့အပြင် ရှန်းကွမ်းမိသားစုနဲ့ချုမိသားစုတို့သည် ရင်းနှီးတဲ့ ဆက်ဆံရေးရှိသည။မိသားစုနှစ်ဦးစလုံးက အကြောင်းအရာကို မဖော်ပြကြပေမဲ့ အတူတကွလက်ထပ်ရန် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် ဆန္ဒရှိကြသည်။

သို့သော် ချုယွမ်သည် သခင်က သခင်မလေး ရှန်းကွမ်းကို သိပ်စိတ်မဝင်စားတာ ခံစားမိသည်။

သူ့သခင်သည် မြို့တော်မှာ မရေမတွက်နိုင်သော အလှတရားများနှင့် ဆုံတွေ့ခဲ့ရပြီးကတည်းက ဖြောင့်မတ်သည်။သခင်မလေး ရှန်းကွမ်း က အရည်အချင်းရှိတဲ့ မိန်းကလေးလို့ သတ်မှတ်လို့ရပေမဲ့ မြို့တော်က အမျိုးသမီးများနဲ့နှိုင်းယှဥ်ရင် ဖျော့တော့သည်။

ထုံးစံအတိုင်း၊သခင်က သူမကို စိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိခြင်းသည် ကျိုးကြောင်းဆီလျော်သည်။

“သခင်၊ဒီနေ့ အစိုးရရုံးမသွားဘူးလား"ချုယွမ် မေးလိုက်သည်။

“မဟုတ်ဘူး၊အဝတ်နှစ်စုံပြင်ပေး။ငါ ဒီည လမ်းလျှောက်ထွက်မလို့"

ခရိုင်တရားသူကြီးရဲ့အဆိုအရ မနေ့ညက ခရိုင်တွင် သံသယဖြစ်ဖွယ် အသွင်အပြင်ကို တွေ့ရှိခဲ့ကြောင်းသိရသည်။သို့ပေမဲ့ တာဝန်ရှိသူများက ဖမ်းမိသည့်အချိန်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

ချုစစ်ဟန် ဒီနေ့ည တောင်ပိုင်းမြို့ကို သွားဖို့ ရည်ရွယ်ထားပေမဲ့ သူ့ကံကြမ္မာကို စမ်းကြည့်ရန် ကြံရွယ်ထားသည်။